Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın müddeti içinde temyizen tetkiki borçlu tarafından istenmesi üzerine bu işle ilgili dosya daireye gönderilmiş olup, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve dosya içerisindeki tüm belgeler okunup incelendikten sonra işin gereği görüşülüp düşünüldü :
Alacaklı tarafından başlatılan genel haciz yolu ile takipte, borçlu şirket vekilinin icra mahkemesine başvurusunda, ödeme emrine ilişkin tebligatın usulsüz olduğu ileri sürülerek, tebliğ tarihinin öğrenme tarihi olan 25.06.2019 olarak düzeltimesinin talep edildiği, ilk derece mahkemesince, tebliğin usulüne uygun olduğu gerekçesi ile şikayetin reddine karar verildiği, borçlu tarafından istinaf kanun yoluna başvurulması üzerine, Bölge Adliye Mahkemesince, öğrenme tarihi olarak 25.06.2019 bildirilmiş ise de borçlu şirket yetkilisi K. B.’a İİK’nun 89/1 maddesi uyarınca haciz ihbarnamesi gönderildiği, bu haciz ihbarnamesinde takip dosyasının, borcun, takibin kesinleşmesi sebebiyle haciz uygulandığının da belirtildiği, ihbarnamenin bahsi geçen yetkiliye tebliğine ilişkin tebliğ mazbatası dosya arasında veya UYAP kayıtlarında bulunmasa da şirket yetkilisinin vekili aracılığıyla 14.05.2019 tarihinde haciz ihbarnamesini haricen öğrendiklerini belirterek haciz ihbarnamesine itiraz dilekçesi sunulduğu, buna göre takipten en geç 14.05.2019 tarihinde haberdar olunduğu ve bu tarihten itibaren yedi günlük süre geçtikten sonra 28.06.2019 tarihinde usulsüz tebliğ şikayetinin yapıldığı, şikayetin yedi günlük hak düşürücü süre içerisinde yapılmadığı gerekçesi ile ilk derece mahkemesi kararının kaldırılmasına ve şikayetin süre aşımı nedeni ile reddine karar vedildiği görülmüştür.
Tebligatın anlamı bildirimdir. Tebligatın yazılı bildirim ve belgelendirme olmak üzere iki ana unsuru vardır. Tebligat, savunma hakkı ile sıkı sıkıya bağlıdır. Yargıtay Hukuk Genel Kurulu’nun 30.12.2009 tarih ve 2009/12-563 E. – 2009/600 K. sayılı kararında da açıkça vurgulandığı üzere icra takibinin sağlıklı bir biçimde sürdürülebilmesi, itirazların yapılabilmesi ve takibin süratle sonuçlandırılabilmesi, ancak, tarafların icra takibinden usulünce haberdar edilmesi ile mümkündür. Zira, takip borçlusunun hangi icra dairesinde aleyhine takip bulunduğunu, hakkındaki taleplerin nelerden ibaret olduğunu bilmesi ve varsa itirazlarını zamanında ve doğru merciye yöneltebilmesi usulüne uygun olarak yapılacak tebligat ile sağlanabilir.
Somut olayda, alacaklı tarafından başlatılan takipte, şikayetçi şirket takip borçlusudur. Takibin kesinleşmesi ile üçüncü kişi konumundaki şirketin tek yetkilisi K. B.’a haciz ihbarnamesi tebliğ edilmiştir ve haciz ihbarnamesinde muhatap gerçek kişi yetkili K. B.’tur. Borçlu şirketin ayrı bir tüzel kişiliği bulunduğundan, borçlu adına yapılmayan bir tebliğ nedeni ile borçlu şirketin takipten haberdar olduğunun kabulü gerçek ve tüzel kişiliklerin birleşmesi sonucunu doğuracaktır. Bu nedenle gerçek kişiye yapılan tebliğ ile farklı bir tüzel kişiliğe sahip şirkete yapılan tebliğin öğrenildiği kabul edilemez.
O halde, Bölge Adliye Mahkemesince, borçlunun istinaf sebepleri çerçevesinde işin esası incelenerek oluşacak sonuca göre karar verilmesi gerekirken şikayetin süreden reddi yerinde değildir.
SONUÇ: Borçlunun temyiz itirazlarının kısmen kabulü ile Adana Bölge Adliye Mahkemesi 10. Hukuk Dairesi’nin 30.12.2021 tarih ve 2020/1488 E. – 2021/3286 K. sayılı kararının yukarıda yazılı nedenlerle, 5311 sayılı Kanun ile değişik İİK’nun 364/2. maddesi göndermesiyle uygulanması gereken 6100 sayılı HMK’nun 373/2. maddeleri uyarınca (BOZULMASINA), peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, bozma nedenine göre sair temyiz itirazlarının bu aşamada incelenmesine yer olmadığına, dosyanın kararı veren Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, 12/10/2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.
12. HD. 12.10.2022 T. E: 2601, K: 10275