Mahkeme kararının müddeti içinde temyizen tetkikinin borçlular tarafından istenmesi üzerine bu işle ilgili dosya mahallinden daireye gönderilmiş olup, dava dosyası için Tetkik Hakimi N.. S..B.. tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve dosya içerisindeki tüm belgeler okunup incelendikten sonra işin gereği görüşülüp düşünüldü:
Alacaklı tarafından bir adet bonoya dayalı, muris-keşideci borçlu F.. A..’ın mirasçıları aleyhine başlatılan kambiyo senetlerine özgü haciz yoluyla icra takibinde, mirasçı borçluların, sair şikayetleri ile birlikte borca itiraz ettikleri, mahkemece; yapılan itirazın süresinde olmamış olması nedeniyle itirazın reddine karar verildiği görülmüştür.
İİK’nun 53. maddesine göre terekenin borçlarından dolayı ölüm günü ile beraber üç gün içinde takip geri bırakılır. Mirasçı mirası kabul veya reddetmemişse bu hususta Kanunu Medenide muayyen müddetler geçinceye kadar takip geri kalır.
TMK’nun 606/1. maddesine göre ise mirası ret süresi üç aydır. Buna göre murisin ölümü üzerine üç gün ve devamında üç ay süre ile mirasçıları hakkında takip yapılamaz.
Somut olayda; şikayetçi borçluların murisi olan bono keşidecisi F.. A..’ın 02.10.2015 tarihinde vefat ettiği, 3 aylık süre dolmadan 03.12.2015 tarihinde, şikayetçi mirasçılar aleyhine takip yapıldığı, yapılan takibin İİK’nun 53. maddesine aykırılık teşkil ettiği anlaşılmaktadır.
İİK’nun 53. maddesine aykırılık ise, kamu düzeni ile ilgili olduğundan İİK’nun 16/2. maddesi uyarınca şikayet süresizdir.
O halde mahkemece kamu düzenine aykırılık teşkil eden bu husus re’sen dikkate alınarak İİK’nun 53. maddesine aykırı olarak takip yapıldığı gerekçesiyle takibin iptaline karar verilmesi gerekirken, yazılı gerekçe ile istemin reddi yönünde hüküm tesisi isabetsizdir.
SONUÇ : Borçluların temyiz itirazlarının kabulü ile mahkeme kararının yukarıda yazılı nedenlerle İİK’nun 366 ve HUMK’nun 428. maddeleri uyarınca (BOZULMASINA), peşin alınan harcın istek halinde iadesine, ilamın tebliğinden itibaren 10 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 10.05.2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.
12. HD. 10.05.2018 T. E: 8693, K: 4724