İcra mahkemesince verilmiş bulunan yukarıda tarih ve numarası yazılı karar, davalı tarafından süresi içinde temyiz edilmiş olmakla, dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği görüşülüp düşünüldü.
Davacı alacaklı tarafından, davalı borçlu hakkında kira alacağının tahsili amacıyla tahliye istekli olarak başlatılan icra takibine, davalı borçlunun itirazı üzerine, davacı alacaklı icra mahkemesinden itirazın kaldırılması ve tahliye isteminde bulunmuş, mahkemece davanın kabulüne karar verilmesi üzerine, karar davalı tarafından temyiz edilmiştir.
1- Davacı alacaklı tarafından 19.12.2012 tarihinde başlatılan icra takibinde 2008, 2009, 2010 ve 2011 yılları kira alacağı, geçmiş gün faizi ve gecikme cezası toplamı 30.817.26 TL’nin ödenmesi ihtarını taşıyan 13 örnek ödeme emrinde adi kiraya ilişkin yasal 30 günlük ödeme süresinin 7 gün olarak verildiği görülmektedir. Bu şekilde düzenlenen ödeme emri Borçlar Kanununun 315. maddesindeki koşulları taşımadığından hukuki sonuç doğurmaz ve buna bağlı olarak tahliyeye karar verilemez. Bu durumda tahliye isteminin reddine karar verilmesi gerekirken yazılı gerekçe ile kiralananın tahliyesine karar verilmesi doğru değildir.
2- Davacı alacaklı takip talebi ve buna dayalı olarak ödeme emrinde asıl alacağa takip tarihinden itibaren işleyecek % 19 faiz talep etmiş, dava dilekçesinde ise takip konusu alacaklarımızı, takip tarihinden sonra işleyecek yasal faizi ile davalıdan tahsilini talep etmekte % 19 işleyecek faiz talebimizden vazgeçmekteyiz diyerek takipten sonraki % 19 ticari faiz talebinden feragat ettiği halde yazılı gerekçeyle ticari faize karar verilmesi bozmayı gerektirir.
3-Takibe dayanak yapılan ve hükme esas alınan 05.02.2006 tarihli yazılı kira sözleşmesi konusunda bir uyuşmazlık bulunmamaktadır. Sözleşmenin özel şartlar 20. maddesinde kiracı kontrat tarihinden itibaren en geç beş gün içinde kirayı ödemekle yükümlüdür. Zamanında ödemediği takdirde % 10 gecikme cezası ödemeyi kabul ve taahhüt eder hükmü bulunmaktadır. Davacı alacaklı, davada bu düzenlemeye dayanarak yıllık kira bedeli üzerinden hem gecikme faizi, hem de temerrüt faizi talebinde bulunmuşsa da istek yerinde değildir.
01.07.2012 tarihinde yürürlüğe giren 6098 sayılı TBK.nun 120. maddesinde temerrüt faizi düzenlenmiştir. A.an madde hükmüne göre; “Uygulanacak yıllık temerrüt faiz oranı, sözleşmede kararlaştırılmamışsa, faiz borcunun doğduğu tarihte yürürlükte olan mevzuat hükümlerine göre belirlenir. Sözleşme ile kararlaştırılacak yıllık temerrüt faizi oranı, birinci fıkra uyarınca belirlenen yıllık faiz oranının yüzde yüz fazlasını aşamaz. Akdi faiz oranı kararlaştırılmakla birlikte sözleşmede temerrüt faizi kararlaştırılmamışsa ve yıllık akdi faiz oranı da birinci fıkrada belirtilen faiz oranından fazla ise, temerrüt faiz oranı hakkında akdi faiz oranı geçerlidir.” düzenlemesi bulunmaktadır. 6101 Sayılı Türk Borçlar Kanunu’nun
Yürürlüğü ve Uygulama Şekli Hakkında Kanunun Geçmişe etkili olma başlıklı 2.maddesinde; Türk Borçlar Kanunu’nun kamu düzenine ve genel ahlaka ilişkin kurallarının gerçekleştikleri tarihe bakılmaksızın bütün fiil ve işlemlere uygulanacağı denildikten sonra görülmekte olan davalara ilişkin uygulama başlığını taşıyan 7. maddesinde; “TBK.nun kamu düzenine ve genel ahlaka ilişkin kuralları ile geçici ödemelere ilişkin 76. faize ilişkin 88. temerrüt faizine ilişkin 120. ve aşırı ifa güçlüğüne ilişkin 138. maddesi görülmekte olan davalara da uygulanır.” hükmü öngörülmüştür. Bu durumda talebin 6098 Sayılı Türk Borçlar Kanunu’nun 120. maddesi çerçevesinde değerlendirilerek sonucuna göre bir karar verilmesi gerekirken bu hususun gözetilmemesi doğru değildir.
Karar bu nedenlerle bozulmalıdır.
SONUÇ:Yukarıda açıklanan (1),(2) ve (3) No’lu bentlerde yazılı nedenlerle temyiz itirazlarının kabulü ile 6100 sayılı HMK.ya 6217 Sayılı Kanunla eklenen geçici 3.madde hükmü gözetilerek HUMK.nın 428 ve İİK.nın 366.maddesi uyarınca kararın BOZULMASINA ve istek halinde peşin alınan temyiz harcının temyiz edene iadesine, 17/02/2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.
6. HD. 17.02.2014 T. E: 1171, K: 1627